trening4

ja no er treningsøkt nr. 4 unnagjort. i helga var eg på fjelltur, og det er å rekne for god trening. i skrivande stund verkar eg fortsatt i kne, anklar og lår. før eg la ut på denne turen hadde eg vrengd foten og han var fortsatt litt hoven då eg la avgarde opp til Mån (det er der månafossen er). eg hadde for sikkerhetens skuld kjøpt inn ein stønadsbansasje som eg nytta på heile turen. fyrsta dagen gjekk me bare 1 time. me slappa ov å kosa oss. me la oss til å sova, men det fekk eg ikkje til fordi det var så mykje mygg. eg fant meg ein stein ute i elva. der var det ikkje mygg og eg såv godt der rett på steinen (eg nytta foresten ikkje liggjeunderlaget eg hadde med meg i det heile, eg lånte det bort til Torbjørn). dag nr. to gjekk eg på ein smel. på grunn av lite intak av næring og drikke gjekk eg på ein smell og blei hengande etter hovedfeltet. Torbjørn tok av, men trass mine åtvaringar roa han seg ikkje ned og gjekk på ein smell han og. han fekk krampe i låret, så han sleit vel eegentleg meir enn meg. på kvelden fant me ein fin foss som me bada i, då fekk eg n y energi og blei glad og hoppa som son galen i fossen, det var herleg! dag 3 skulle me heim igjen, men me ville ikkje gå i dalen så me gjekk den bratte vegen opp på fjellet. tilsaman gjekk me i 10 timar og ca 1 time pause gjennom heile dagen. etter 6 timar begynte beina mine å verka. og me skulle gå ned hjertrudjuvet. det var smertefult i kne og anklar. steini foreslo at eg skulle teipa anklane mine men eg kunne ikkje forstå korleis det skulle hjelpa knea mine så eg sa me kunne venta. eg gjekk seint lenge og forsinka heile gruppa. eg var sur og lei. men så teipa me den eine ankelen og då greide ikkje resten av gruppa å halde følge med meg for eg gjekk så fort. når eg hadde det som verst spurte odd kvifor eg såg på han me kvalpeauge. til det kan eg svara at det var ikkje noko kvalpeblikk, det var eit smertensblikk. men det er vel slik at når noko så søt har det så vondt blir det vel kvalpeblikk unasett kor hardt ein prøvet å ha det tilsynelatande vondt. når me hadde 30 minutt igjen ringte mot mi til odd. då hadde foreldra vore blitt bekymra fordi me var så seine utan å seie ifrå. sjølv om turen høyres hard ut for ein utrent persom er eg glad eg var me for et var særs kjekt. bilete kjme litt seinare viss det er ok...